Phenomenological Study of the Parents’ Religious Teachings to Preschool Students

Authors

1 Master of Science of Department of Educational Sciences, Urmia Branch, Islamic Azad University, Urmia, Iran

2 Department of Educational Sciences, Urmia Branch, Islamic Azad University, Urmia, Iran

Abstract

The purpose of the study is the phenomenological study of the parents’ religious teachings to preschool students in Urmia in the academic year of 1397-96. The scope of the research work was applicable and the approach was phenomenological (qualitative). The research community was preschool students’ parents in Urmia which has been saturated among 14 people in a meaningful way. In order to collect data, a semi-structured-interview has been used. Analysis has been done  by using the Kolaizzi approach. The findings (methods of parents’ religious teachings) summed up into four main reasons and sixteen subsidiary reasons as follows: Modeling (parents’ believing in catechism practically, paying attention to the details of religion, and following the Islamic doctorine in the family). Lifestyle (positioning, religious family meetings, following the Islamic culture and religious teachings approaches). Educational media (like using educational movies, religious and Quranic softwares, choosing proper TV or radio programs, book and cell phone). Being in holy places and religious ceremonies like, (being in mosques and taking part in Eids and religious mourns with children and attending in Eids and religious ceremonies (mourning for the prophets and their families and death plans and pilgrimage trips). The result of the research work indicates the necessity of parents’ religious teachings due to the generations gap and recent cultural changes in society.

Keywords

Main Subjects

References

آقامحمدی، ج. (1395). طراحی الگوی خانواده صالح و شایسته و نقش آن در تربیت دینی فرزندان. بصیرت و تربیت اسلامی، 13(38)، 124ـ97.
آقامحمدی، ج. (1392). بررسی نقش الگوی تربیتی والدین در تربیت دینی فرزندان، تربیت تبلیغی، 1(2) ، 126ـ105.
آمدی، ع. ب. م. (1368). غرر الحکم و درر الکلم. تصحیح مهدی رجایی. قم: دار الکتاب الإسلامی.
ابن بابویه، م. ع. (1371). من لایحضره الفقیه. تصحیح علی­اکبر غفاری.جلد سوم، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
احدی، ح.، و بنی­جمالی، ش. (1392). روان­شناسی رشد. تهران: بنیاد.
اعرابی، س. م.، و بودلایی، ح. (1390). استراتژی تحقیق پدیدارشناسی. علوم انسانی، 17(16)، 58ـ 31.
امامی سیگارودی، ع.؛ دهقان نیری، ن.؛ رهنورد، ز.؛ و نوری، س. (1391). روش­شناسی تحقیق کیفی پدیدارشناسی. پرستاری و مامایی جامع­نگر، 22(68)، 63 ـ 56.
بیابانگرد، ا. (1386). راهنمای والدین و معلمان در تربیت و آموزش کودکان. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
ثامنی، م.، و حق­پناه، ر. (1392). مؤلفه­های مؤثر در تربیت دینی فرزندان. پژوهش­های اجتماعی اسلامی، 19(99)، 135ـ105.
جعفری­زاده، ف.، و حجتی، ح. (1396). تأثیر قصه­های قرآنی بر عزت نفس کودکان پیش­دبستانی گنبد کاووس. آموزش پرستاری، مدیریت و پرستاری بالینی، 12(48)، 6ـ1.
حاجی­بابایی، ح. ر. (1391). نقش خانواده در تربیت اسلامی. پیوند، 397، 5ـ3.
حجتی، م. ح. (1385). اسلام و تعلیم و تربیت. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
رحمانی نودوزقی، ر.، ومحمدزاده، ف. (1395). تأثیر سبک زندگی اسلامی خانواده در رفتار فردی و اجتماعی فرزندان. همایش سراسری علمی پژوهشی سبک زندگی، خراسان رضوی.
رهنما، ا.، فرمیهنی فراهانی، م.، و نجفی، ح. (1392). بررسی راهکارهای کاربردی سازی سبک زندگی اسلامی در نهاد خانواده، برگرفته از احادیث. پژوهشنامه تربیت تبلیغی، 1(1)، 9ـ1.
زهره کاشانی، ع. ا. (1388). اصول تربیت دینی از منظر آیات و روایات ، اسلام و پژوهش­های تربیتی، (2)، 202ـ169.
سوهانی، ع.، امیری قائمی، ع.، وکیلی، ن.، و آهنگران، خ. (1396). تبیین نقش مربیان و والدین در تعمیق باورهای دینی در کودکان با رویکرد قرآنی. مطالعات قرآنی، 30(8)، 86ـ67.
شعاع کاظمی، م، میر محمد، آ.، اوشانی، ح، و نقیب، ف. (1394). رابطه آموزه­های دینی والدین و رشد اخلاقی کودکان پیش­دبستانی. پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی، 23(29) ،107ـ100.
شمشیری، ب.، و نوذری، م. (1390). آسیب­های تربیت دینی ِکودکان مقطع پیش­دبستانی از نظر متخصصان علوم تربیتی، روان­شناسی، علومدینی. ادبیات کودک، 3(6)، 73ـ51.
 شریفی، ع.، و لطفی، م. ع. (1392). سبک زندگی خانوادگی در قرآن و سنت پیشوایان. پژوهشنامه معارف قرانی، 4(14)، 100ـ81.
عابدی، ح. (1388). کاربرد روش تحقیق پدیده­شناسی در علوم بالینی، راهبرد، 19(54)، 224ـ207.
صمدی، م.، و رضایی، م. (1390). بررسی نقش تربیتی خانواده در نظام تربیت رسمی و عمومی از دیدگاه علم و دین. پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی، 19(12)، 118ـ 95.
فضل­الهی، ق.، و ملکی توانا، م. (1394). اولویت­بندی عوامل خانوادگی مؤثر در تربیت دینی فرزندان. پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی ،22(25) ، 118ـ107.
کریمی، ح.، و قویمی، ف. (1396). نقش رسانه جمعی (تلویزیون) در آموزش دینی کودکان (مطالعه موردی: دانش­آموزان منطقه 7 آموزش و پرورش استان تهران). پژوهش ملل، 2(19)، 123ـ111.
کلینی، م ی. (1388). اصول کافی، ترجمه لطیف راشدی. جلد دوم. قم: انتشارات اجود.
کمیجانی، د.، و فریادرس، ز. (1394). آشنایی با ساختار تربیت دینی و راه‎کارهایی برای پذیرش آن در سنین کودکی. روان­شناسی، 1(2)، 18ـ1.
مکارم شیرازی، ن. (1389). تفسیرنمونه. ج 24.  قم: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اسلامی.
مفیدی، ف. (1391). آموزش و پرورش پیش­دبستانی و دبستان (رشته علوم تربیتی). تهران: انتشارات پیام­نور.
محسن­زاده، م. ج. (1395). جایگاه رسانه در ترویج دین در بین عموم مردم به­ویژه جوانان. دین و دینداری، 1(1)، 8ـ1.
نیک­نژادی، ف. (1386). تأثیر آموزش روش­های تربیتی بر اساس دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی بر تغییر نگرش مادران در تربیت فرزندان. دانش و پژوهش در علوم تربیتی، (14)، 42ـ23.
Streubert , H. J., & Carpenter, D. R. (2007). Qualitative research in nursing. Advancing the humanistic imperative.Journal of nursing inquiry, 13(3), 236-228.

Files

Share

How to cite

Statistics