آرمند، م. (1390). از Education تا تعلیم و تربیت: تحلیلی بر مفهوم تعلیم و تربیت. ماهنامه سوره. (52-53)، 62-65.
آزمون، ج. (1398). چیستی پداگوژی تربیت بدنی. رشد آموزش تربیت بدنی. (1) 20، 23-21.
آقازاده، ا. (1383). مسائل آموزش و پرورش ایران. تهران: انتشارات سمت.
ابراهیم‌زاده، ع (1381). فلسفه تربیت. تهران: انتشارات دانشگاه پیام‌نور ایران.
اعرافی، ع. (1387). فقه تربیتی. قم: انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
باقری، خ. (1387). درآمدی به فلسفه تعلیم و تربیت. جلد اول. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
بویس، ای سی. (بی‌تا). تتبعات علمی در باب تربیت. ترجمه عیسی صدیق (1304)، مجله تعلیم و تربیت. (3 و 4).
بیانفر، ف.؛ ملکی، ح.؛ سیف، ع.؛ و دلاور، ع. (1389). تبیین اثر برنامه درسی پنهان مدارس بر بازده‌های عاطفی یادگیری در دانش‌آموزان دوره راهنمایی به‌منظور ارائه مدل. مطالعات برنامه درسی. (17) 5، 85-57.
چشمانداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 هجری شمسی. (1382). مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی.
جانعلیزاده، ح.؛ شارعپور، م.؛ و کاشفیراد، ر. (1390). بررسی نقش برنامه درسی پنهان بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان. فصلنامه مطالعات جامعه‌شناختی جوانان. (8) 3، 59-82.
حداد علوی، ر.؛ عبداللهی، ا.؛ و احمدی ، ا. (1386). برنامه درسی پنهان: پژوهشی در یادگیریهای ضمنی مدرسه؛ مورد: روحیه علمی. تعلیمو تربیت. (23) 2، 66-33.
حسنزاده، ر. (1393). روشهای تحقیق در علوم رفتاری. چاپ شانزدهم. تهران: نشر ساوالان.
حسنی، م.؛ و نوید ادهم، م. (1391). «تربیت» یا «تعلیم و تربیت»: کدامیک؟. پژوهشنامه مبانی تعلیم و تربیت. (2) 2، 56-39.
خاقانیزاده، م.؛ و فتحی واجارگاه، ک. (1387). الگوهای برنامه درسی دانشگاهی. دو ماهنامه علمی ـ پژوهشی راهبردهای آموزش در علوم پزشکی. (2) 1، 18-10.
سبحانی، ع.؛ و شهیدی، م. (1386). آسیبشناسی کنکور و بررسی امکان حذف آن در نظام پذیرش دانشجو. دانش و پژوهش در علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان). 13، 181-161.
سفیری، خ.؛ و نعمت الهی، ز. (۱۳۹۱). جهانی شدن و هویت دینی با تأکید بر تفاوت‌های جنسیتی. مطالعات اجتماعی ـ روان‌شناختی زنان (مطالعات زنان). (10) 3، 66-39.
سقا، ح. (1395). هر ساعت ۲۰ طلاق رخ می‌دهد؛ افزایش طلاق‌ها پیش از سالگرد ازدواج. بازیابی شده در تاریخ 24 مرداد 1399 از سایت http://www.birjandtoday.ir/1395/10
سعیدی رضوانی، م.؛ و بینقی، ت. (1380). تأملی در باب تناسب نظام آموزش و پرورش رسمی با تربیت دینی. تربیت اسلامی. (6). 132-105.
سعیدی رضوانی، م. (1380). تبیین برنامه درسی پنهان در درس بینش اسلامی دوره متوسطه و ارائه راهبردها برای استفاده از این برنامه در آموزش اثربخش دینی. رساله دکترا. دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی. دانشگاه تربیت معلم.
سند الگوی اسلامی ـ ایرانی پیشرفت. (1389). دبیرخانه شورای عالی پژوهش و برنامهریزی.
سند تحول بنیادین آموزش و پرورش. (1390). شورای عالی انقلاب فرهنگی.
سیف، ع. (1384). روان‌شناسی پرورشی نوین: روان‌شناسی یادگیری و آموزش. تهران: نشر دوران.
شریعتمداری، ع. (1370). اصول و فلسفه تعلیم و تربیت. تهران: انتشارات امیر کبیر.
شعارینژاد، ع. (1388). فلسفه آموزش و پرورش. جلد 8. تهران: امیر کبیر.
شکوهی، غ. (1386). مبانی و اصول آموزش و پرورش. تهران: به نشر.
صفایی موحد، س.؛ و باوفا، د. (1392). به‌سوی فرانظریهای دیگر برای شناخت برنامه درسی پنهان. پژوهش در برنامه درسی. 10 (2)، 99-76.
صناعی، م. (1346). آزادی و تربیت. تهران: انتشارات امیر کبیر.
عابدینی، ص.؛ و جعفری، ح. (۱۳۹۷). بررسی عوامل اجتماعی مرتبط با گرایش به نابهنجاری اجتماعی در بین دانش‌آموزان متوسطه دوره اول شهر خلخال در سال تحصیلی 94-93 دانشگاه اصفهان. پژوهشهای راهبردی مسائل اجتماعی ایران. 7 (2)، 52ـ37.
فتحی‌آذر، ا.؛ گل‌پرور، ف.؛ میرمحمود، م.؛ و واحدی، ش. (۱۳۹۵). مطالعه پدیدارشناختی مشکلات رفتاری در دانش‌آموزان دبیرستانی: چالش‌های هیجانی ـ اجتماعی و تحصیلی. مشاوره کاربردی. 6 (2)، 72-53.
کاردان، علی.؛ اعرافی، ع.؛ و پاک‌سرشت، م. (1372). درآمدی بر تعلیم و تربیت اسلامی: فلسفه تعلیم و تربیت. تهران: سمت.
کثیرینژاد، ت. (1383). وجه تمایز تعلیم با تربیت و رویکرد آن دو. پژوهشگاه مطالعات انسانی و علوم فرهنگی. (12)، 115-103.
گزارش تلفیق مطالعات نظری سند ملی آموزش و پرورش. (1388). شورای عالی آموزش و پرورش.
گلعلیزاده، ع. (1392). ایران: بزرگ‌ترین مصرف‌کننده نوشابه در جهان. روزنامه اعتماد. شماره 2836.
مبانی نظری تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی جمهوری اسلامی ایران. (1390). بازیابی شده در 26 دی ماه 1392 از سایت
متقی، ز.؛ نجفی، م.؛ و نصرتی هشی، ک. (۱۳۹۳). تحقق جامعه عزت‌مدار؛ تجلی نظام تربیت کریمانه. مجله اخلاق. 4 (1).
محسنپور، ب. (1383). ضرورت تدوین نظریه برنامه درسی برای آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران. نوآوریهای آموزشی. (7).
مستخدمین حسینی، ح. (1394). مقدمهای بر روش تحقیق در علوم انسانی. ماهنامه اجتماعی، اقتصادی، علمی و فرهنگی کار و جامعه. (187)، 69-55.
ملکی، ح. (1395). برنامهریزی درسی (راهنمای عملی). سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی.
مومنی، ا. (1399). وضعیت مصرف مواد مخدر در کشور. بازیابی شده در تاریخ 11 تیر 1399 از سایت
http://www.tabnak.ir/fa/news/985666
میرفردی، ا.؛ مختاری، م.؛ و ولی‌نژاد، ع. (۱۳۹۶). میزان دین‌داری و ارتباط آن بااستفاده از شبکه‌های اجتماعی اینترنتی (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه یاسوج). جامعه‌شناسی کاربردی. (20)2.
ناصری، م.؛ کاوه، ف.؛ و ربانی خوراسگانی، ع. (۱۳۹۵). مطالعه چگونگی نگرش دانشجویان به دین مدلی براساس نظریه زمینهای GTمورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه اصفهان. جامعه‌شناسی کاربردی مجله پژوهشی علوم انسانی دانشگاه اصفهان. (27) 4، 98-79.
نفیسی، ع. (1378). آموزش فنی: بررسی پارهای از جنبههای بهبود کیفیت. تهران: مدرسه برهان.
نقیبزاده، م. (1373). نگاهی به فلسفه آموزش و پرورش. تهران: انتشارات طهوری.
هرمن هارل، ه (1910). فلسفه تربیت. ترجمه احمد آرام (1347). کانون نشر و پژوهشهای اسلامی.
Ausbrooks, R. (2002). What is the Schools’ hidden curriculum teaching your child? Available from: http:// www. parentigteens.com.
Connelly, M. & Clandinin, J. (2000). Narrative inquiry: Experience and story in
Qualitative. Sanfrancisco: Jossey-Basso
Eisner, E. W. (1994). The educational imagination: on the design and evaluation of school programs. 3rd edition. NewYork, Macmillan college publishing.
Jackson, PW. (1968). Life in classrooms. New York: Holt, Rinehart and Winston, Inc. p: 177.
Seaton, A. (2002). Reforming the hidden curriculum: the key Abilities model and formsmcurriculumperspectives. www.Anderw seaton.com.au/reform.htm.
Smith, A. & Montgomery, A. (2008). Values and hidden curriculum. from http//: Cain web service.
)
