قرآن کریم (ناصر مکارم شیرازی، مترجم).
نهج البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) (1390) (محمد دشتی، مترجم). تهران: اسلام.
ابنمنظور، محمد بن مکرم (بیتا). لسان العرب: همراه با حواشی یازجی و روهی از لغویان. بیروت: دار صادر.
امین خندقی، مقصود؛ سعیدی رضوانی، محمود؛ موحدی محصّل طوسی، مرضیه؛ و پاکمهر، حمیده (۱۳۹۴). میزان پاسخگویی برنامۀ درسی دین و زندگی دورۀ متوسطه و پیش‌دانشگاهی به نیازهای شناختی دانشآموزان. اندازهگیری تربیتی، ۶(۲۱)،۶۱-۸۲.
پاینده، ابوالقاسم (1382). نهج الفصاحه. تهران: دنیای دانش.
تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد (1366). غرر الحکم و درر الکلم. قم: دفتر تبلیغات.
جوادی آملی، عبدالله (1382). حیات حقیقی انسان در قرآن. قم: نشر اسراء.حر عاملی، محمد بن الحسن (1401ق). وسائل الشیعه. قم: مؤسسۀ آل البیت لإحیاء التراث.
حرانی، ابنشعبه (1388). تحف العقول (احمد جنتی، مترجم). تهران: شرکت چاپ و نشر بینالملل.
حسنی، محمد (1391). راهنمای اجرای ارزشیابی کیفی توصیفی در دبستان. تهران: عابد.
حسنی، محمد (1395). بررسی رویکرد تربیت اخلاقی در نظام تربیت رسمی و عمومی دورۀ ابتدایی. تربیت اسلامی. 11(22)، 25-51.
حیدری نراقی، علیمحمد (1393). رسالۀ حقوق امام سجاد (ع)، تهران: نبوغ.
زادشیر، فرزانه؛ استکی، مهناز؛ و امامیپور، سوزان (1388). مقایسۀ قضاوت اخلاقی و رشد اجتماعی دانشآموزان دبستانهای غیرانتفاعی تحت تعلیم آموزش قرآن بهشیوۀ حفظ با معانی، با مدارس غیرانتفاعی. روانشناسی کاربردی، 2(10)، 25-47.
سعیدی رضوانی، محمود (1386). بررسی وضع موجود تربیت دینی و اخلاقی دانشآموزان و ارزیابی آن براساس مؤلفههای اصلی آموزشوپرورش. تهران، دفنر سند ملی آموزشو پرورش.سند برنامۀ درسی ملی جمهوری اسلامی ایران (1388). تهران: سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی.
سند تحول بنیادین آموزشوپرورش (۱۳۹۰). تهران: دبیرخانۀ شورای عالی انقلاب فرهنگی.
شاملی، عباسعلی؛ ملکی، حسن؛ و کاظمی، حمیدرضا (۱۳۹۰). برنامۀ درسی، ابزاری برای نیل به تربیت اخلاقی. اسلام و پژوهشهای تربیتی، ۳(۲)، ۷۷-۹۸.
شعبانپور، محمد؛ و کوئینی، فرشته (1393). اصول و روشهای نقد ازدیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه. سراج منیر، 5(15)، 133-156.
شعبانی، زهرا (1388). بررسی ارزشیابی برنامۀ درسی قرآن پایۀ چهارم ابتدایی. تربیت اسلامی، 8، 105-140.
شمشیری، بابک؛ و نوذری، مرضیه (۱۳۹۰). آسیبهای تربیت دینی کودکان مقطع پیشدبستانی از نظر متخصصان علوم تربیتی، روانشناسی، علوم دینی، ادبیات کودک و مربیان پیشدبستانی. تربیت اسلامی، ۶، ۵۱-۷۳.
طبرسی، رضیالدین حسن بن فضل (1396). مکارم أخلاق (لطیف راشدی، مترجم). تهران: صیح پیروزی.فاکر، محمد (1392). اخلاق ارزیابی با تأکید بر آموزههای قرآنی. پژوهشنامۀ اخلاق، 19، 33-54.فرامرز قراملکی، احد (1394الف). ادب نقدپذیری: اصول و شیوهها. نقد کتاب فقه و حقوق، 2، 5-12.
فرامرز قراملکی، احد (1394ب). ادب نقدپذیری: تعریف و مبانی. نقد کتاب فقه و حقوق، 1، 13-21.
قمی، شیخ عباس (1363). سفینة البحار. تهران: نشر فراهانی.
کاویانی، پروانه؛ و واعظی، سید حسین (۱۳۹۷). مقایسۀ اهداف، محتوا و روشهای ارزشیابی تربیت دینی مقطع ابتدایی در ایران و کشور اروپایی انگلستان. علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شوشتر، ۱۲، ۳(۴۲)، ۲۶۷-۲۸۶.
کلینی، محمد بن یعقوب (1369). اصول کافی (سید جواد مصطفوی، مترجم). تهران: کتاب‌فروشی علمیۀ اسلامیه.
مجلسی، محمدباقر (1403ق). بحار الأنوار. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
محدّث، سید جلال‌الدین (1385). فهرست غرر. تهران: دانشگاه تهران.
نیکنشان، شقایق؛ پاکسرشت، محمدجعفر؛ و لیاقتدار، محمدجواد (۱۳۹۵). آسیبشناسی گفتمان تربیت دینی در نظام آموزشی جمهوری اسلامی ایران. فلسفۀ تربیت، ۱(۱)، ۱۴۱-۱۶۴.
Cestone, C. M.; Levine, R. E.; and Lane, D. R. (2008). Peer Assessment and Evaluation in Team‐Based Learning. New Directions for Teaching and Learning, 116, 69-78. doi:10.1002/tl.334.
Falchikov, N. (2001). Learning Together: Peer Tutoring in Higher Education. New York: Taylor and Francis.
Hanna, G. S.; and Dettmer, P. A. (2004). Assessment for Effective Teaching: Using Context-Adaptive Planning. Boston, MA: Pearson A and B.
Hoque, M. E. (2008). Error Correction Preferences in of Higher Secondary Students in Bangladesh: An Evaluation. Retrieved from: http://www.articlesbase.com/languages-articles/error-correction-preferences-in-written-work-of-higher-secondary-students-in-bangladesh-an-evaluation-329528.htm. Accessed on: 28 January 2011.
Lickona, T. (1991). Educating for Character. New York: Bantam.
Public School of North California; State Board of Education (2002). Character Education Informational Handbook and Guide. North Carolina: Dept. of Public Instruction.
Schaps, E.; Schaeffer, E. F.; and McDonnell, S. N. (2001). What‘s Right and Wrong in Character Education Today. Education Week, Retrieved from: www.edweek.org.
Shepard, H.; and Lorie (2000). The Role of Assessment in a Learning Culture. Educational Researcher, 29 (7), 1-4.Topping, K. J. (1998). Peer Assessment between Students in Colleges and Universities. Review of Educational Research, 68, 3, 249-276.
Topping, K. J. (2009). Peer Assessment. Theory Into Practice, 48 (1), 20–27. doi:10.1080/00405840802577569.
Utami, I. G. A. Lokita Purnamika (2010). The Effect of Peer Assessment on Students’ Writing Achievement with Differing Achievement Motivation. A Master Degree Thesis in Education. Ganesha University od Education. Jakarta, Indonesia.
Utami, I. G. A. Lokita Purnamika (2012). Character Education through Peer Assessment. Jurnal Pendidikan Karakter, 3, 1-13, Journal Code: jppendidikangg120007.
)